Początki nauczania rachunkowości w Szkole Głównej Handlowej datuje się od Prywatnych Kursów Męskich Augusta Zielińskiego (1906 rok). Przez długie lata jednak (jak wspominał Profesor Stanisław Skrzywan), bo aż do 1939 r., rachunkowość była traktowana jako jedna z umiejętności praktycznych w dziale nauk handlowych. Nie były w związku z tym tworzone ramy organizacyjne katedr, nawet wtedy, gdy w latach dwudziestych nadano Szkole prawa uczelni akademickiej.
Dopiero od marca 1945 roku w Szkole Głównej Handlowej rozpoczęto wykłady, ćwiczenia, seminaria kursowe i dyplomowe z zakresu rachunkowości dla studentów przedwojennych i z tajnego nauczania będących na II i III roku studiów. Obejmowały one teoretyczne podstawy rachunkowości, rachunkowość handlu i przemysłu oraz analizę działalności przedsiębiorstw.
W październiku tego samego roku prowadzono już wykłady dla studentów I roku SGH w Warszawie i oddziale SGH w Łodzi. Utworzone zostały wówczas dwa Zakłady Rachunkowości – w Warszawie i w Łodzi, a ich kierownikami zostali – Stanisław Skrzywan i Jan Dzięgielewski. Zakładom tym przydzielono następne wykłady: organizacji finansowej przedsiębiorstw, planowania w przedsiębiorstwie, rachunkowości bankowej i innych, wybranych zagadnień rachunkowości.
Dekretem Rady Państwa z 16 sierpnia 1949 roku przekształcono Szkołę Główną Handlową w Szkołę Główną Planowania i Statystyki w Warszawie, w strukturze której utworzono Pracownię Organizacji i Mechanizacji Rachunkowości, która stała się zalążkiem późniejszego Zakładu Organizacji i Techniki Rachunkowości.
Formalne utworzenie Katedry Rachunkowości nastąpiło w roku 1951. Od momentu jej powołania, była ona jednostką międzywydziałową, co skutkowało tym, iż Pracownicy Katedry obsługiwali zajęcia dydaktyczne na wszystkich wydziałach i kierunkach ówczesnej SGPiS.
Licznym zespołem (łącznie w Katedrze zatrudnionych było ok. 40 osób) kierował wybity uczony
prof. Stanisław Skrzywan, który pełnił tę funkcję nieprzerwanie aż do śmierci w 1971 roku. Po śmierci prof. Stanisława Skrzywana kierownictwo Katedry objął
doc. dr hab. Jan Matuszewicz. Kontynuował on pracę dydaktyczną i badawczą w dotychczasowej strukturze Katedry i kierunku wytyczonym przez jej twórcę.
W roku akademickim 1973/1974 na mocy decyzji władz rektorskich powstał Instytut Przetwarzania Danych i Rachunkowości w wyniku połączenia Katedry Rachunkowości i Katedry Przetwarzania Danych. Dyrektorem nowopowstałego Instytutu został prof. dr hab. Tadeusz Peche. Prof. dr hab. Tadeusz Peche zmarł 8 lutego 1989 r., a dyrektorem Instytutu została doc. dr hab. Maria Gmytrasiewicz.
W dniu 4 kwietnia 1991 r. na mocy decyzji Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej została przywrócona Szkole dawna, przedwojenna nazwa – Szkoła Główna Handlowa. W tym też roku decyzją władz rektorskich Uczelni Instytut Przetwarzania Danych i Rachunkowości został podzielony na dwie katedry: Katedrę Rachunkowości i Katedrę Systemów Informatycznych. Funkcję kierownika Katedry Rachunkowości do roku 2012 pełniła
prof. dr hab. Maria Gmytrasiewicz.
W roku akademickim 1991/1992 dotychczasowa struktura organizacyjna Szkoły została poddana gruntownej reformie, w wyniku, której powołano Kolegia, grupujące katedry i zakłady naukowe. Rozpoczął się proces likwidacji wydziałów i oddzielenie organizacji studiów od działalności naukowych zespołów pracowników uczelni. Powstało wówczas pięć Kolegiów naukowych: Kolegium Analiz Ekonomicznych, Kolegium Ekonomiczno – Społeczne, Kolegium Gospodarki Światowej, Kolegium Nauk o Przedsiębiorstwie i Kolegium Zarządzania i Finansów.
Od 1 października 2012 roku do 1 lutego 2015 r. kierownikiem Katedry Rachunkowości była prof. dr hab. Anna Karmańska.
Od dnia 2 lutego 2015 r. zgodnie z zarządzeniem Rektora nr 9 z dnia 2 lutego 2015 r. Katedra Rachunkowości została przekształcona w Instytut Rachunkowości.
Dnia 1 marca 2015 r. na Dyrektora Instytutu Rachunkowości została powołana prof. zw. dr hab. Anna Karmańska